De Geboorte van de Dubbele Adelaar

Moderator: [Jingdao] Guanchang

Post Reply
Takano Myksos
Posts: 655
Joined: Tue Aug 18, 2015 4:06 pm

De Geboorte van de Dubbele Adelaar

Post by Takano Myksos »

De Geboorte van de Dubbele Adelaar


Het was Kameraad Gaius Julius Severus - een politicus van Dalmacijaanse afkomst - die mij op een dag de vraag stelde waar die 'vervloekte adelaar met dubbele koppen' toch vandaan kwamen. Verwijtend had hij in mijn richting gekeken en gezegd dat hij maar al te goed wist dat mijn familie, de Myksosi, de adelaar overal te pas en te onpas op plakken. De reden daartoe was hem echter nooit verteld. Dat is ook niet zo verbazingwekkend, want na het even nagevraagd te hebben, bleek die voorgeschiedenis al even onvindbaar als een verstandige Elw.

Nu ben ik, zo moet ik tot mijn grote schaamte wel bekennen, geen grote geleerde met kennis over de honderden - of zelfs duizenden - mythen die onze wereld rijk is, maar het verhaal van de adelaars was mij bekend. Het verhaal was aan mij doorgegeven door mijn vader, de bekende veldheer Hadrian, die het op zijn beurt van zijn vader te horen had gekregen. Nu is het - zo blijkt - niet slechts mijn taak het aan mijn kinderen door te geven, maar aan de gehele natie. Bescheiden heb ik, als amateur, de schrijfpen bij de hand genomen om u verder te verlichten. Ik hoop dat Germania mij alleen al hierdoor in een beter daglicht ziet wanneer ik Haar Mijnen ooit zal binnentreden.


De Adelaarstroon in Apollo City was lange tijd het machtssymbool van Kildare onder de Myksos Dynastie, tot de integratie in het Jingdaoese Rijk.


De legende van de dubbele adelaars begint waar het bekende verhaal over Lumina die Benacia ontvluchtte eindigde (lees: het Verhaal van het Leven van Lumina van broeder Zhung). Zoals bekend, had Lumina als mensenkind de dood weten te vermijden dankzij de hulp van Haar geliefde Apollo. Apollo, een rondtrekkende god die in ons Keizerrijk nog steeds herinnerd wordt in de naam van het continent, had Zijn hart verloren aan de lieve maar zieke Lumina.
Maar niemand kan aan Germania ontsnappen: Apollo nam Lumina's plaats in in de Mijnen en gaf Haar goddelijke macht. Dit bezorgde de jonge godin zo'n wroeging dat ze de streek verliet waar ze door de mensen als monster was behandeld en vanuit Benacia oostwaarts trok.
De Shire Zee over, daarna langs dorpen, velden en zelfs de bergen over. Steeds verder trok ze, tot ze terecht kwam in wat wij kennen als Kitanus Fields. In de natuur vond ze rust. Aldaar herstelde ze ook van Haar grote verlies - in hoeverre dat natuurlijk mogelijk is - en besloot Ze zich, in afwachting tot Ze Haar terug kon zien, te vestigen. Als godin verspreidde Haar faam zich al snel: Haar behulpzame hand wierp een licht van warmte over de grauwe levens van de mensen en Haar bewonderaars namen in grote getallen toe.

Op Haar reis naar Kitanus Fields had ze echter een zoon gebaard. Die zoon, bekend als Malarbor en met het uiterlijk van een boom, was voortgekomen uit de goddelijke krachten en liefde van Apollo en Lumina. Malarbor zelf was echter allesbehalve liefdevol. Hij had zijn moeder op Haar ergste dagen gezien, toen ze nog vol verdriet was om wat de mensen die deels verantwoordelijk waren geweest voor Haar lijden Haar hadden aangedaan.
Malarbors ziel was pikduister en vervuld met een verlangen naar wraak. Het duurde dan ook niet lang vooraleer Malarbor zijn wraak richtte op de mensen om Hem heen. Het begon, toen hij nog jong was, om kattenkwaad, maar werd steeds erger.
Toen, op een dag, verdween de demonische god uit het woud van Kitanus Field. Lumina was doodsbang dat er iets was gebeurd en zocht verwoed naar Hem. Mens en dier stonden Haar bij in Haar zoektocht maar het was allemaal voor niets. Malarbor was in rook opgegaan.

Toen kwam een Myxoseaan - die van Lumina's goede daden had gehoord - tot bij de godin. Hij wierp zich voor Haar in het stof en dankte Haar voor al het werk dat Ze voor de Volkeren van deze wereld had gedaan en bood haar vier adelaars aan. Hij vertelde Haar dat als er één dier was dat ver kon reizen en een arendsblik had om Malarbor op te sporen, het deze beesten zouden zijn.
Lumina nam het cadeau aan, maar besloot Haar macht te gebruiken om ze met elkaar te vermengen. Nu waren er twee adelaars met twee koppen. De ene werd noordelijk gestuurd, en kon daar van west naar oost kijken, weer een andere reisde naar het zuiden en keek alsook van west naar oost.

Het duurde niet lang vooraleer de tweekoppige adelaar uit het zuiden de levende boom had opgezocht. Malarbor bracht chaos waar hij ook kwam. Kleine koninkrijkjes lagen in as, weer anderen waren half verwoest en in weer anderen was de bevolking massaal op de vlucht geslagen.
De adelaar trachtte Malarbor toen te overtuigen terug te keren naar zijn moeder. Uiteraard, nu Hij bloed had laten vloeien kon Hij Haar niet langer onder ogen komen. De adelaar verweet Hem ervan dat als Hij dan toch wraak wou nemen, Hij dat moest doen op diegenen die Zijn moeder kwaad hadden gedaan.

Daarop trok Malarbor westwaarts, bijgestaan door adelaar. En bij het meest westelijke punt van het continent namen zij afscheid van elkaar. Beiden beloofden elkander weer te zien in 'verre toekomst' (en hoe waar zouden die woorden blijken toen Keizer Gaelen van Shireroth de Apolloniaanse staatjes onder de voet liep en Kildare stichtte!).
Takano Myksos
Minister of Truth of the Jingdaoese Empire


Jonas

Post Reply

Return to “Great Temple of the Heavenly Light”