Exclusief interview met de Stadhouder
Bij aankomst aan het woonadres van Gustaaf Johan Vermeylen is goed te merken dat de familie door de jaren heen een klein vermogen heeft opgebouwd. Het huis staat op een behoorlijk landgoed, omgeven door een bos, waar de familie Vermeylen zeggenschap over heeft. We worden hartelijk ontvangen door de Stadhouder zelf, met na een korte indruk van het huis, nemen plaats we in de studeerkamer van de baron zelf.
“Zo”, begint de Stadhouder, “hoe was de reis hiernaartoe?” Wij kijken nog wat nieuwsgierig rond in de studeerkamer, waar allerlei interessante voorwerpen hun plaats hebben. Als we dan beginnen aan het interview, steekt de Stadhouder (waar wij vooraf onze instemming voor hadden gegeven) eerst een sigaar op. De koffie staat te dampen op de tafel en als de sigaar eindelijk brandt, gaan we van start.
Hoe is het om de eerste Stadhouder van het herstelde Batavië te zijn?
“Dat viel niet mee”, waarop een korte zucht volgt, “De Bataven zijn immers een divers en warmbloedig volk, dat laat zich niet zondermeer regeren. Je moet het eerst verdienen. Desondanks een hele eer, zeker omdat mijn grootvader, Gustaaf Johan Vermeylen sr., de eerste minister-president was van het herstelde Batavië, namelijk het Tweede Koninkrijk. Dat herstel werd een succes, wat natuurlijk wel gewicht brengt in het huidige herstel.”
Heeft u behaald wat u hoopte te behalen?
“Nee, niet alles wat ik hoopte te behalen is gelukt. Veel wetgeving stagneerde in het Lagerhuis en hoe het verlopen is met Joachim Mackay als minister, daar ben ik niet trots op.”
Verwijt u het Lagerhuis voor het stagneren?
“Verwijten, verwijten, het is gewoon bijzonder jammer als wetgeving er niet doorheen komt. Als het nu zou liggen aan de kritiek op de voorstellen, dan zou ik het helemaal niet erg vinden, maar gewoon te weinig activiteit.” De Stadhouder gaat verzitten. “Kijk, juist het Lagerhuis moet het meeste actieve factor zijn in heel Batavië. Daar wordt gedebatteerd, daar wordt de toekomst van de Bataven bepaald, daar worden de kaders bepaald.”
U bent niet trots op hoe het verlopen is met minister Mackay, kunt u dat toelichten?
“Primair heb ik Joachim Mackay aangesteld als minister om de gesprekken met Shireroth voor een landdeal te vereenvoudigen. Hij heeft daar connecties, dus daarmee de kortste lijntjes. Met enige moeite heeft minister Mackay een voorstel in elkaar gezet, waarmee ik eigenlijk akkoord ging. Het ging niet van harte, want de voorwaarden logen er niet om. Maar het doel was om het land terug te brengen onder Bataafse vlag. Echter, na een nadere overdenking heb ik mijn steun voor het voorstel ingetrokken. Dat verdient niet de schoonheidsprijs, want dat is feitelijk politieke wispelturigheid. Daar houd ik zelf niet van en dan doe ik het zelf. Natuurlijk nam minister Mackay ontslag en heb ik minister Baerdemans aangesteld.”
Minister Baerdemans heeft ook zijn ontslag ingediend, hoe zit dat?
“Nou, allereerst heeft minister Baerdemans een andere deal kunnen maken met Shireroth, die minder beklemmend was in de voorwaarden. Dat heeft geleid tot gedeeltelijk herstel van ons land. Thans is dat land nu ook onder Bataafse vlag gekomen, hoewel dat betekende dat het gebied van de Transbataafse Vrystaat, ook wel Rhijnelande, moest worden opgegeven. Pas nadat ikzelf als Lagerhuislid kwam met een voorstel voor een republiek, diende minister Baerdemans zijn ontslag in.”
U heeft het ontslag niet geaccepteerd, toch?
“Dat klopt, het ontslag heb ik niet geaccepteerd”, de Stadhouder schuift weer naar achteren in zijn stoel.
Waarom niet?
“Nou, ik vond dat ik voorafgaand aan mijn voorstel, wat ik als Lagerhuislid deed, hem voldoende heb geïnformeerd over mijn plannen. Het ontslag vond ik niet nodig en eerder symbolisch.”
Uw voorstel voor een republiek, is dat wel passend?
“Waarom niet? Strikt genomen zijn wij nu al een republiek. Wij hebben geen koning, de troon is vacant, wij hebben een gekozen regeringsleider, de Stadhouder. Tevens was de insteek van de Verenigde Bataafse Staten dat er meerdere staten zouden zijn, de vroegere gewesten. Alleen ons huidige grondgebied omvat grofweg het Hoofdstedelijk Gewest ’s Koningenwaarde, Dietsland en Transingel. Dus om te continueren van wat nu al praktijk is, heb ik voorgesteld om een republiek te worden met gewesten.”, zegt de Stadhouder, waarna een puf volgt van zijn sigaar.
Maar Batavië is vooral een koninkrijk geweest?
“Dat klopt, historisch gezien. Maar dat is toch geen argument om dan maar altijd een koninkrijk te blijven? Met een republiek kunnen we door, een formalisering van de bestaande gang van zaken, zonder malle ideeën als een koning uit de gelederen van Shireroth te halen.”
Voor u is een koninkrijk onbespreekbaar?
“Tenminste een ceremonieel koningschap. Onder koning Arkadius II des Vinandy hebben we mogen genieten dat hij geen politieke rol opnam. Terwijl onder koningin Franzi-Ferdinanda, moge zij rusten in vrede, de taken van een koningschap met enige macht niet handig waren. Dus als ik akkoord zou moeten gaan met een monarchie, dan alleen een ceremonieel koningschap.”
Maakt het nog uit of David Ayreon-Kalirion, of een telg uit het Huis des Vinandy, koning wordt?
“Dat is wel van andere orde. Primair geniet een monarchie niet mijn voorkeur. Ik wil graag een republiek. Maar als er toch gekozen wordt voor een monarchie, dan een ceremonieel koningschap, waarna weer een keuze gemaakt zou moeten worden voor een monarch.”
Helder, maar als u een monarch zou mogen kiezen, wie dan?
“In het Lagerhuis heb ik al aangegeven dat ik David Ayreon-Kalirion niet zie zitten. Zijn verbondenheid met Shireroth zie ik als klap in het gezicht van Jingdao. Terwijl juist het Hemels Licht afziet van de Bataafse troon. En als zich een telg uit het Huis des Vinandy zich aandient, niet iemand van Huis des Vinandy-Windsor, dan is dat een overweging, mocht Batavië dan voor een monarchie hebben gekozen.”
Met een klein beetje irritatie merkt de Stadhouder dat zijn sigaar is uitgegaan, maar met de aansteker steek hij behendig de sigaar weer aan.
“De warme banden tussen mijn familie en het Huis des Vinandy zijn geen reden om een telg uit dat huis te prevaleren.”
U heeft een voorstel gedaan voor een referendum over de staatsvorm, waarom is dat?
“Dit lijkt mij een ideaal instrument om de Bataven direct te vragen naar hun visie op de staatsinrichting. We kunnen dit natuurlijk met een politieke meerderheid in het Lagerhuis regelen, zowel de Constitutionele Partij als de Bataafs-Democratische Alliantie hebben hun voorkeur voor een republiek uitgesproken. Alleen bij de vorige verkiezingen is de staatsvorm niet ter discussie gekomen en geen van de partijen had een republiek als ideaal in hun verkiezingsprogramma staan. Het lijkt me dan zuiver om dit voor te leggen aan alle Bataven.”
U bent kandidaat voor een nieuwe termijn als Stadhouder, wat wilt u gaan doen?
“Natuurlijk hoop ik dat het Lagerhuis actiever gaat zijn dan voorheen. Daarin hoop ik een groter aantal zetels voor de Constitutionele Partij. Dan hoop ik dat eerder voorgestelde wetgeving nu wel er doorheen komt. Afhankelijk of Batavië een republiek wordt, of überhaupt van staatsinrichting wijzigt, zal er nog wat wetgeving aangepast moeten worden.
Nu we weer land hebben, is het zaak dat de ontwikkeling van dat land gaat plaatsvinden. Als er gewesten worden ingericht, dan wil ik die gewesten gaan verdelen onder Bataven en daarmee hoop ik dat het Hogerhuis actief kan gaan worden. Op ander cultureel vlak hoop ik een evenement te organiseren, zoals de Nationale Taptoe.
Op intermicronationaal terrein ben ik van plan om de keizer van Jingdao uit te nodigen voor een staatsbezoek. En te onderzoeken of Batavië meer van het oude grondgebied kan herstellen.”
Dit zijn behoorlijk wat plannen, gaat u dat wel redden in één termijn?
“We zullen zien, het zal enorm helpen als de andere Bataven ook actief meedoen.”
Dank u voor dit interview, veel succes met de verkiezingen.
“Dank jullie voor jullie komst, een goede reis naar huis.”